در کشورهایی مانند آمریکا، کانادا، استرالیا، کشورهای اروپایی و بسیاری از کشورهای جهان، طب سنتی که عمدتا متعلق به ایران ومشتق از بزرگانی چون ابوعلی سینا، رازی و دیگر حکمای بزرگ است وبعضاً از کشور چین میباشد، رونق فراوان دارد. یعنی پزشکی روز و طب قدیم در کنار هم وجود دارد و بیمار به اختیار خود، راه درمان را انتخاب میکند. اما در ایران، طب سنتی، باید فعالیت زیرزمینی وپنهانی داشته باشد و برای دفاع ازخود باید با جامعه پزشکی مناظره کند. گرچه در این مناظرات، پیروز است اما بخاطر طمع فراوان و سیری ناپذیر عده ای، و اطلاعات بسیار کم عموم مردم، دوباره باید به صورت پنهان فعالیت کند. از پزشکی شنیدم که گفت: « اگه در روند درمان اشتباهی صورت گرفت و بیمار فوت کرد، اشکالی نداره. مثل تعمیرکار ماشینه. چندتا ماشین خراب میکنه تا یاد بگیره با این فرق که اونجا ماشین خراب میشه و اینجا یکی میمیره.» به همین راحتی؟ تو در مورد عزیزان و بستگان خودت هم همین طور حرف میزنی؟نه بخدا. در طب سنتی ما چیزهایی هست که هنوز کسی از پزشکی جدید به آن دست پیدا نکرده یا جدیدا متوجه شده اند. سال پیش با یکی از اساتید دانشگاه علوم پزشکی شهر.........صحبت میکردم. بحث آزمایش روی موشها پیش آمد. گفتم آزمایش روی موش مطمئن نیست. بوعلی گفته « شبیه ترین حیوان به انسان، از نظر قوام خون و مواد موجود در آن، خوک است وباید روی آن آزمایش انجام داد.» بعد از این حرف، استاد نگاهی پرازخوشحالی ودر عین حال، تعجب به من کرد و گفت « چند ماه پیش در آمریکا همین موضوع را کشف کرده اند». عیب ما این است که داشته های خود را هیچ تلقی کرده و آنچه را که از غرب میآید، وحی منزل میدانیم. قضاوت با شما